Split Payment, czyli Mechanizm Podzielonej Płatności (MPP)funkcjonuje w Polsce od lipca 2018 roku. Dotychczas obowiązywał on na zasadzie dobrowolności. Od listopada 2019 roku ten stan rzeczy uległ zmianie. Zmiana jaka została wprowadzona do ustawy o VAT spowodowała , iż  mechanizm podzielonej płatności stał się obowiązkową procedurą wobec sprzedaży towarów i usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT. Ustawa wskazuje, że zastosowanie Mechanizmu Podzielonej Płatności dotyczy transakcji, których wartość  brutto jest równa lub wyższa 15 000 zł. Podatnik jest wówczas zobowiązany do wykazania na fakturze adnotacji „Mechanizm Podzielonej Płatności”, a  nabywca ma obowiązek dokonania płatności z zastosowaniem MPP.

Powstało jednak wiele wątpliwości, co do interpretacji powyższego przepisu (zmiany)
i tak na przykład Krajowa Informacja Skarbowa (KIS) podaje, iż niezależnie od wartości transakcji brutto do towarów
i usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT należy zastosować MPP. KIS rekomenduje, co do tych transakcji zachowanie szczególnej ostrożności, ponieważ nabywca wraz ze sprzedawcą ponosi solidarną odpowiedzialność, wobec przyszłych zobowiązań budżetowych wynikających z tych transakcji. Dlatego wszystkie transakcje, które dotyczą towarów i usług wymienionych w załączniku nr 15 Ustawy o VAT, niezależnie od ich wartości powinny zostać objęte procedurą MPP.

Dodatkowo należy pamiętać, iż MPP będzie dotyczył tylko transakcji, w których u nabywcy towaru lub usługi, powstaje podatek naliczony podlegający odliczeniu. Ponadto, należy pamiętać, iż to na nabywcy ciąży obowiązek dokonania płatności w formie Split Payment i tym samym nabywca zobligowany jest do sprawdzenia, czy płatności za daną fakturę należy dokonać w trybie standardowym, czy też przy pomocy MPP. Jeżeli nabywca nie przeprowadzi odpowiedniej analizy i wykona przelew z pominięciem MPP, będzie narażony na sankcje zarówno w podatku VAT (30% kwoty podatku wskazanego na fakturze), jak i podatku dochodowym (brak możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych płatności
w części, w jakiej powinna być ona zrealizowana w procedurze Split Payment).

Nowe przepisy obejmują również podmioty niemające siedziby w Polsce, ale są zobowiązane do rozliczenia podatku VAT na terenie Polski. W związku z tym, podmioty zagraniczne są zobowiązane do posiadania rachunku rozliczeniowego oraz rachunku VAT prowadzonego w oparciu o przepisy polskiego Prawa bankowego. Ustawodawca zamierza wprowadzić tzw. system rekompensat dla podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca jej prowadzenia na terenie Polski. System ten zakłada zwrot kosztów obsługi rachunku rozliczeniowego oraz prowadzonego dla niego rachunku VAT dla tych podmiotów. Rekompensata nie będzie przysługiwała podatnikom mającym na terytorium Polski siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności. Zwrot będzie odbywał się wyłącznie na wniosek podatnika na podstawie art. 108f ust. 3 ustawy o VAT. Wniosek o zwrot kosztów może być składany za okresy kwartalne, półroczne lub roczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po okresie, za który składany jest wniosek. Zagraniczni podatnicy będą składać wnioski do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście. We wniosku
o zwrot kosztów należy podać kwotę, o której zwrot się ubiega się podatnik oraz numer rachunku rozliczeniowego, na który ma zostać dokonany zwrot kosztów. Do wniosku o zwrot  trzeba będzie dołączyć także dokumenty potwierdzające wysokość poniesionych przez podatnika kosztów (art. 108 f ust. 4 i 5 Ustawy). Rekompensata będzie dokonywana wyłącznie w wysokości, w jakiej wynika ona
z wykorzystywania rachunku rozliczeniowego i rachunku VAT do celów obowiązkowego MPP. Zwrot kosztów będzie dokonywany w złotych polskich na rachunek podatnika wskazany we wniosku,
w terminie 30 dni od jego otrzymania.

 

Monika Stawarz

Zespół TAXENO